1 februari 2024 - Onze gezonde twijfel #3: Aan wie leggen we verantwoording af? Mariëlle de Mooij

We tellen en vertellen. Maar voor wie doen we dat eigenlijk?

Na vele jaren in de commerciële wereld, maakte ik een tijdje terug de overstap naar het sociale domein. Nog steeds ben ik zeer blij met deze move. Bijdragen aan het welzijn van de mensen is toch van een andere orde dan verzekeringspolissen verkopen, wat ik trouwens ook heel leuk vond. En 'mijn' sociaal werkers zijn toch net even meer bezig met alle maatschappelijke uitdagingen dan mijn oud-collega's bij de bank. Maar één dingetje valt me in deze nieuwe baan een beetje tegen: het verantwoorden van ons werk. 

In mijn vorige werkende leven ging het om keiharde cijfers en klanttevredenheidscores. Verantwoording van het werk gebeurde op basis van Excelsheets en CRM-data. Concreet en duidelijk, hoewel ik het verhaal achter die cijfers natuurlijk ook wel eens miste. Bij Welzijnskwartier moeten we natuurlijk ook de impact van ons werk aantonen. In iedere gemeente waar we werken, krijgen we een budget voor de opdrachten die we uitvoeren. Ik vind het terecht dat wij laten zien hoe we dat belastinggeld inzetten en welke resultaten we daarmee behalen. Er is alleen één probleempje: hoe tonen wij onze opbrengst bij een thema als 'Gezond en Veilig Opgroeien' of 'Een weerbare samenleving' of 'Een vitale wijk' of 'Voorkoming eenzaamheid' of 'Minder polarisatie'? 
 

Een vuistdikke verantwoording
In de opdrachten die we krijgen, spreken we af hoe wij ons werk verantwoorden. En resultaten monitoren. Ondertussen zijn dat in de gemeenten waar ik dat voor doe, documenten geworden van 32 pagina's schoon aan de haak. In die docs Tellen en Vertellen we. Mooie termen als alternatief voor harde KPI's, waar ik zo'n drie a vier weken per jaar fulltime mee bezig ben. Mind you, dat is een kleine maand per jaar ons werk verantwoorden. En als we daarmee echt onze impact kunnen laten zien, is dat uiteraard de tijdsinvestering waard. Stapje opzij: in 2024 spenderen we 103 miljard aan zorg en 3,5 miljard aan sociaal werk. Maar ergens twijfel ik over de nut en noodzaak van die 32 pagina's. 

Ja, opdrachtgevers, zoals gemeenten, willen informatie om te evalueren of we aan de verwachtingen voldoen. Maar hoeveel zegt die informatie werkelijk over de kwaliteit van ons sociaal werk? En belangrijker nog, geeft het een volledig beeld van onze impact op een individu? Als wij één jongere weer naar school laten gaan, één senior letterlijk meer laten bewegen of één werkende mantelzorger aan het werk houden, dan is dat een megaprestatie. Dan hebben we namelijk impact op het leven van iemand.