"Ik vond het spannend om het erover te hebben, om te vertellen wie ik was"

Maartje (30 jaar) uit Noordwijk geeft in haar dagelijkse leven les op een hogeschool, voetbalt in haar vrije tijd en is christen.

Van jongs af aan is Maartje christelijk opgevoed en leerde zij dat het iets vreemds was om homoseksueel te zijn, iets afkeurenswaardigs. “Toen ik het bij mezelf ontdekte, schrok ik daar dus ook van”, vertelt Maartje, “ik zag het als iets verkeerds, hierdoor duurde het langer om het te accepteren, maar ook te vertellen aan mijn omgeving.”

“Ik weet nog dat ik eerst tot God bad om te vragen om het om te keren. Tegelijkertijd wist ik ook dat God mij zo gemaakt heeft en dat is wie ik ben. Dit voelde dan ook als antwoord van God: jij bent dit en Ik heb jou zo gemaakt.” Op dat moment dacht Maartje zichzelf volledig geaccepteerd te hebben, maar daar kijkt ze nu anders op terug: “Door te praten met vrienden, familie en mijn omgeving leerde ik mezelf kennen en realiseerde ik, zes jaar later, dat ik het had geaccepteerd.” Haar omgeving reageerde heel neutraal of positief op haar coming out, waardoor ze merkte dat ze in voorgaande jaren zelf haar grootste obstakel was. “Ik was zelf nog het meest kritisch, maar door te praten met vrienden, familie en mijn omgeving leerde ik mezelf kennen.” 

Omdat het Maartje hielp om over haar seksualiteit te praten, adviseert ze dit ook aan (christelijke) LHBTIQ+ jongeren die nog midden in hun proces zitten. “Praat erover met iemand, misschien zijn dat je ouders of je beste vriend, klasgenoot of docent. Maar ga daar ook niet te snel in, het is niet erg om daar de tijd voor te nemen.” Ze legt uit: “Ik zag bij mezelf dat ik mij schuldig voelde dat het zo lang duurde. Ik vond het spannend om het erover te hebben, om te vertellen wie ik was. Het voelde als een geheim delen. Maar je hoeft je niet schuldig te voelen, want het is jouw proces.”