Er zijn duizenden ontmoetingen tussen mensen. Blije, verdrietige, snelle, vurige, boze, ingewikkelde, frustrerende en spetterende ontmoetingen. Ze horen er allemaal bij in een mensenleven. Veel ontmoetingen passeren gewoon. Dat is jammer, want ontmoetingen kunnen zo mooi zijn en een stukje eenzaamheid voorkomen. Daarom staan we in deze serie stil bij wat een ontmoeting (of een gebrek daaraan) met mensen kan doen. Deze keer corona-aandacht. 

Jolie Bogaards (63 jaar) werkte altijd al in de zorg, met heel veel plezier. En ook nadat ze gestopt was met werken, bleef de zorg trekken. Daarom is ze nu al geruime tijd vrijwilligster bij onder andere De Zwanenburg. Hier draait ze met twee andere vrijwilligers de ‘KoffiePlus’. Daar komen vooral ouderen die nog zelfstandig wonen en zich eenzaam voelen. In het begin van Corona belde Jolie eens per week een aantal vaste bezoekers van de ‘KoffiePlus’ voor een praatje. Af en toe stuurde ze hen een kaartje en ze ging bij 5 of 6 mensen in de wijk langs met een bosje tulpen. Dat vond men echt heel attent. Het was echt roeien met de riemen die er op dat moment beschikbaar waren.  

KoffiePlus 
Jolie deed wat ze kon, maar miste zelf ook de gezelligheid met de mensen. Ze vond het heel erg dat ze niet meer met z’n allen naar De Zwanenburg konden komen. “Ik heb gewoon mensen letterlijk zien wegkwijnen. Dat vond ik zo vreselijk. Een mevrouw zei dat ze zo eenzaam was, omdat ze echt niemand om haar heen had. Zij is inmiddels gestorven en dat raakt me nog steeds.”  

Nu mensen weer - met mondkapjes en op gepaste afstand - naar De Zwanenburg mogen komen, wordt Jolie bevestigd in de waarde die een ogenschijnlijk eenvoudig koffiemoment heeft. “De ‘KoffiePlus’ is altijd leuk,” vertelt Jolie. “Eerst drinken we lekker koffie en dan gaan we aan de Bingo of doen we iets creatiefs. Daarnaast zingen we met elkaar, schikken we bloemen of zijn we bezig met een andere leuke activiteiten. Iedere week is weer anders.”  

Liever samen eten 
Na afloop wordt er gezamenlijk gegeten. Dat gebeurt in de grote zaal. Daar wordt van alle kleine tafels één lange tafel gemaakt, die gezellig wordt gedekt. De hele zaal zit dan vol met mensen die genieten van de maaltijd. Jolie: “In sommige gevallen wordt er een muizenhapje gegeten, anderen scheppen lekker op omdat ze dan thuis niet hoeven te eten. Alleen maar goed toch? Beter samen eten dan alleen thuis achter een bord zitten.” Inmiddels is er een kokkin actief in de keuken. Zij vindt het leuk om voor grote groepen te koken. Dat komt mooi uit, want de hele groep bestaat nu uit zo’n 20 personen! Een groot succes dus! 

Gewaardeerde vrijwilligster

Wat Jolie aangenaam vindt, is dat ze vanuit het Welzijnskwartier echt wordt gezien. Er wordt met haar gesproken over eventuele veranderingen of aanpassingen in het programma. Ze wordt betrokken bij besluiten en ze heeft prettig contact met Maria van der Plas van Welzijnskwartier. “Ik voel me altijd erg fijn en gewaardeerd bij Welzijnskwartier. Hoewel ik al zeker 15 jaar vrijwilligster ben, hoop ik dat nog heel lang te kunnen blijven.”  

Op de foto: Jolie Bogaards bij het Kerstdorp van De Zwanenburg.